| Hoofdstuk 69 |
1 | Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Schoschannim. Verlos mij, o God! want de wateren zijn gekomen tot aan de ziel.
|
2 | Ik ben gezonken in grondeloze modder, waar men niet kan staan; ik ben gekomen in de diepten der wateren, en de vloed overstroomt mij.
|
3 | Ik ben vermoeid van mijn roepen, mijn keel is ontstoken, mijn ogen zijn bezweken, daar ik ben hopende op mijn God.
|
4 | Die mij zonder oorzaak haten, zijn meer dan de haren mijns hoofds; die mij zoeken te vernielen, die mij om valse oorzaken vijand zijn, zijn machtig geworden;wat ik niet geroofd heb, moet ik alsdan wedergeven.
|
5 | O God! Gij weet van mijn dwaasheid, en mijn schulden zijn voor U niet verborgen.
|
6 | Laat hen door mij niet beschaamd worden, die U verwachten, o Heere, HEERE der heirscharen, laat hen door mij niet te schande worden, die U zoeken, oGod Israels!
|
7 | Want om Uwentwil draag ik versmaadheid; schande heeft mijn aangezicht bedekt.
|
8 | Ik ben mijn broederen vreemd geworden, en onbekend aan mijner moeders kinderen.
|
9 | Want de ijver van Uw huis heeft mij verteerd; en de smaadheden dergenen, die U smaden, zijn op mij gevallen.
|
10 | En ik heb geweend in het vasten mijner ziel; maar het is mij geworden tot allerlei smaad.
|
11 | En ik heb een zak tot mijn kleed aangedaan; maar ik ben hun tot een spreekwoord geworden.
|
12 | Die in de poort zitten, klappen van mij; en ik ben een snarenspel dergenen, die sterken drank drinken.
|
13 | Maar mij aangaande, mijn gebed is tot U, o HEERE; er is een tijd des welbehagens, o God! door de grootheid Uwer goedertierenheid; verhoor mij door degetrouwheid Uws heils.
|
14 | Ruk mij uit het slijk, en laat mij niet verzinken; laat mij gered worden van mijn haters, en uit de diepten der wateren.
|
15 | Laat de watervloed mij niet overstromen, en laat de diepte mij niet verslinden; en laat den put zijn mond over mij niet toesluiten.
|
16 | Verhoor mij, o HEERE, want Uw goedertierenheid is goed; zie mij aan naar de grootheid Uwer barmhartigheden.
|
17 | En verberg Uw aangezicht niet van Uw knecht, want mij is bange; haast U, verhoor mij.
|
18 | Nader tot mijn ziel, bevrijd ze; verlos mij om mijner vijanden wil.
|
19 | Gij weet mijn versmaadheid, en mijn schaamte, en mijn schande; al mijn benauwers zijn voor U.
|
20 | De versmaadheid heeft mijn hart gebroken, en ik ben zeer zwak; en ik heb gewacht naar medelijden, maar er is geen; en naar vertroosters, maar heb ze nietgevonden.
|
21 | Ja, zij hebben mij gal tot mijn spijs gegeven; en in mijn dorst hebben zij mij edik te drinken gegeven.
|
22 | Hun tafel worde voor hun aangezicht tot een strik, en tot volle vergelding tot een valstrik.
|
23 | Laat hun ogen duister worden, dat zij niet zien; en doe hun lenden gedurig waggelen.
|
24 | Stort over hen Uw gramschap uit; en de hittigheid Uws toorns grijpe hen aan.
|
25 | Hun paleis zij verwoest; in hun tenten zij geen inwoner.
|
26 | Want zij vervolgen, dien Gij geslagen hebt; en maken een praat van de smart Uwer verwonden.
|
27 | Doe misdaad tot hun misdaad, en laat hen niet komen tot Uw gerechtigheid.
|
28 | Laat hen uitgedelgd worden uit het boek des levens, en met de rechtvaardigen niet aangeschreven worden.
|
29 | Doch ik ben ellendig en in smart; Uw heil, o God! zette mij in een hoog vertrek.
|
30 | Ik zal Gods Naam prijzen met gezang, en Hem met dankzegging grootmaken.
|
31 | En het zal den HEERE aangenamer zijn dan een os, of een gehoornde var, die de klauwen verdeelt.
|
32 | De zachtmoedigen, dit gezien hebbende, zullen zich verblijden; en gij, die God zoekt, ulieder hart zal leven.
|
33 | Want de HEERE hoort de nooddruftigen, en Hij veracht Zijn gevangenen niet.
|
34 | Dat Hem prijzen de hemel en de aarde, de zeeen, en al wat daarin wriemelt.
|
35 | Want God zal Sion verlossen, en de steden van Juda bouwen; en aldaar zullen zij wonen, en haar erfelijk bezitten;
|
36 | En het zaad Zijner knechten zal haar beerven; en de liefhebbers Zijns Naams zullen daarin wonen.
|